Zuckerhütl

Wycofany - Seven Summits Stubai

Nazwa tej najwyższej góry Alp Sztubajskich nie jest przypadkowa. Patrząc ze wschodu na szczyt można zrozumieć, skąd bierze się nazwa Zuckerhütl. Nieustraszony róg pokryty firnem jak głowa cukru z jednej strony, uroczy z innej strony i nieobecny, skalisty, natomiast z kolejnej strony - surowy. Szczytowi Zuckerhütl należy się miano władcy. Najwyższa góra Tyrolu leży wprawdzie w całości w Tyrolu Północnym, znajduje się jednak w pobliżu granicy z Tyrolem Południowym. Zuckerhütl mimo swoich dumnych 3507 metrów jest raczej górą bezpieczną, choć w żadnym wypadku łatwą do zdobycia. Szczególnie podejście pod sam szczyt niesie ze sobą trudności.

Należna nagroda

Spojrzenie z zachodu na południe i na wschód daje odpowiedź, dlaczego podjęło się trudu podejścia na najwyższy szczyt Seven Summits Stubai. Z jednej strony błyszczą Dolomity, z drugiej uśmiechają się Alpy Zillertalskie. Obok pokazują się Wysokie Taury ze szczytem Großglockner i Großvenediger i przesyłają pozdrowienia Alpom Ötztalskim jak i pasmu górskiemu Karwendel.

Bezpieczne miejsce

Joseph Anton Specht, jeden z pierwszych alpinistów z regionu alpejskiego, który wykonał liczne pierwsze wejścia jako pierwszy zdobył w 1863 r. wraz z najbardziej doświadczonymi przewodnikami górskimi Doliny Stubai - Aloisem Tanzerem i Pankrazem Gleinserem - wysoki na 3507 metrów szczyt Zuckerhütl, od południowej strony Schaufelnieder, idąc przełęczą Pfaffenjoch i Pfaffenschneide. Potem musiało minąć kilka lat nim dzięki ożywionej działalności Niemieckiego i Austriackiego Związku Alpejskiego alpiniści zaczęli regularnie zdobywać szczyt Zuckerhütl. W 1875 roku wybudowano schronisko Dresdner Hütte na lodowcu Stubai, które było pierwszym schroniskiem w Dolinie Stubai. Równie ważny wkład w udostępnienie tej góry wnieśli także doświadczeni pasterze, myśliwi i przewodnicy górscy.