Wilder Freiger

Een uitdaging - Seven Summits Stubai

Sta even stil en kijk omhoog. Van de Grünausee niet ver van de noordelijk gelegen Sulzenauhütte ziet u de Wilde Freiger op zijn best. Hij is net zo mooi als zijn Italiaanse naam doet vermoeden: Cima Libera. Bij Ridnaun in de Stubaier Alpen aan de grens tussen Oostenrijk en Italië verheft hij zich in de hoofdkam van de Alpen tussen de Freigerscharte (een pas) en Pfaffennieder. De pas van de Pfaffennieder scheidt hem van de Wilde Pfaff en de Zuckerhütl. Zijn 3.418 meter hoge met sneeuw bedekte top bewijst dat hij echt bij de grote jongens van het dal hoort. Hij is dan ook een geliefde
klimspeeltuin voor alpinisten.

Veelzijdig

Paden, gletsjerhellingen en ijshellingen: de Wilde Freiger kan aan diverse kanten en op allerlei manieren beklommen worden. Het uitzicht vanaf de top over bergkammen en wolken is minstens zo imposant als de tocht er naartoe. In het panorama van 360 graden ziet u de Dolomieten, de Ortler, de Ötztaler en de Stubaier Alpen én de Hohen Tauern.

Vaste verbinding

Bij de eerste beklimming in 1869 moesten Julius Ficker en de berggidsen Pankraz Gleinser en Sebastian Rainalter uit Stubai] de weg van Neustift naar Ranalt nog te voet afleggen. Ze liepen via het Längental om de nacht door te brengen op de alm op de Hohe Grübel.

De volgende dag hadden ze ongeveer 5 uur nodig om de top te bereiken. Ze raakten erg onder de indruk van de gletsjermassa's die hen aan alle kanten omringden en het reusachtige ijsdeken dat de Wilde Freiger destijds nog compleet bedekte en de beklimming er bepaald niet makkelijker op maakte. In de loop der tijd verrezen er rond de Wilde Freiger steeds meer bivaks en werden er meer routes ontsloten. Al in 1912 verbond een hoogalpien pad de Dresdner Hütte via de top van de Wilde Freiger met het Becherhaus – de Lübecker Weg. De Lübecker Weg werd als een ijsvrije pas tussen Stubai over de hoofdkam naar Ridnaun aangelegd, van de Dresdner Hütte via het Peiljoch naar de Fernerstube, verder onder de graat door naar de Aperen Freiger en dan schuin over de hellingen omhoog naar de Lübeckerpas, waar de vrijwel geheel met touw gezekerde klim naar de top begon.